Salam hari rabu.............................
UP-Selangor
1991
Hari ni aku nak  bercerita tentang kecintaan aku  kat tanah tumpah darahku ooo Malaysia. Tetiba je  semangat patriotik menjalar-jalar  macam  pokok peria katak ngan kacang panjang . Cerita pasal peria katak, dulu  masa aku  keja kat estet, banyak menjalar -jalar  pokok tu  kat keliling pokok kelapa sawit, bukan tu je pucuk paku, meranti dan bermacam-macam lagi pucuk yang boleh dimakan. Setiap kali terjumpa  pucuk-pucuk tu, garenti aku  kutip, masak buat lauk . 
Alangkah bahagianya kehidupan  pada masa tu, bahagia  setiap hari dapat menghirup udara nyaman , mata ni plak puas setiap hari dapat pandang  kehijauan pokok hutan selain pandang pokok kelapa sawit. Setiap kali melakukan tugasan harian hati melonjak kegembiraan sebab seronok sangat dapat bertemankan ayam hutan, ular senduk, sawa, kadang-kadang babi hutan apa sahajalah  yang berkaitan ngan haiwan dan hutan.
Kalau kat opis sekarang ni aku suka sakat  budak-budak opis, sebab dorang semua kanak-kanak ribena ,  masa keja  estet  dulu plak aku suka sakat ular sawa. Korang tahu tak ular sawa ni, kalau  dah kenyang makan  haiwan besau, dia jadi malas nak bergerak, mulalah dia berlengkau je kat pangkal pokok , itu sebabnya ada perumpamaan "dah kenyang mulalah jadi ular sawa, berlengkau je".
Cerita pasal ular awa mengingatkan aku  ngan  sorang kawan  India,  selepas menyelesaikan  tugasan  mengira buah-buah kelapa sawit yang  siap dipotong pekerja bangla ngan Indon, tetiba plak kawan aku tu lapau , dia nak makan dulu. Selit sikit , pekerja bangla berlagak, okeyyy. Kalau ngan aku jangan harap nak berlagak, memang kena sumpah seranah. Kat sana aku digelar sister ganster.kah kah kah. Okey,  cerita pasal kawan aku tu, aku dah pesan ngan dia, kalau nak cari port , jangan ke dalam sangat, takut  orang tak perasan. 
Alkisahnya selepas beberapa jam menunggu,  dia tak muncul-muncul. Aku khuatir, takut sesuatu perkara buruk berlaku kat dia.  Aku panggil pekerja-pekerjaku semua, kah kah, mencari kawan aku tu. Kat tuan ngan  kerani  aku lapor mengenai  kehilangan kawan aku ni. Cari punya cari, dorang tak jumpa kawan aku tu, dorang jumpa ular sawa yang dah  buncit dan tak larat. boleh gitu? Pendekkan citelah, kawan aku dalam ular sawa tu. Dia kena baham ngan ular sawa . dorang dah belah perut ular sawa tu, dia dah patah riuk kat dalam tu.
Semenjak kejadian kawan aku dibaham ular sawa,  aku tak delah  trauma, aku keja cam biasa je, cuma aku ada satu habit suka  baling batu kat ular sawa.kah kah kah. Korang jangan  baling ular sawa plak, silap baling dibelitnya korang. Kalau nak baling pun,  aku  selalu pastikan perut dia buncit , masa tu dia tak larat nak bangun, apa lagi aku baling ngan  batu kecik -kecik, baling pun  ala-ala manja gitu. Lepas tu dia tenung aku, aku tak larik , dia nak kejar aku , tapi tak larat.
Episod seterusnya ...kena tunggulah
Jom layan satu lag kecintaan aku, jeti ngan laut.
Rindu,dah lama tak gi  laut  mancing. Last  aku pegi masa Firdaus umur setahun. Siap ikat buaian dalam sampan lagi, Firdaus tidur nyenyak masa tu ditemani  angin sepoi-sepoi bahasa. chettt macam  skema je  bahasa aku hari ni. 
Sebelum gi jeti kena naik komuter .
Firdaus muka kegembiraan sebab dapat naik komuter.
Firdaus menyedut  moca vanila ice blended, dia cakap tedapp sangat. hurmmmm hurmmm sedut sampai tak hengat mak.
Sedut sampai tak henggat orang sekeliling.
gedikkan
Dah sampai jeti
Semenjak aku kat sini dari tahun 70an dah beberapa kali laluan ni bertukar, yang ni paling canggih, dulu ala -ala tangga kayu.
Cina pulau ketam
kenderaan nak gi pulu ketam
Pondok biru , jeti nelayan  P.Klang 
Kalau tidak nak lepak lama lagi, Astro plak menyibuk nak ambik gambar sana sini. Semua jadual feri pun dorang nak ambik gambar.kah kah.. Aku ngan  firduas terus cau gi pasaraya puaka.
Kat pasaraya puaka,  sempat lagi firdaus paw aku nasi lemak, nasi lagiiiiiiii
Malulah konon. Suka sangat makan nasi lemak, buh kacang goreng ngan  ikan bilis banyak-banyak.
Senang sikit dah boleh harap beli tiket.
Jumpa lagi  dilain episod, semoga korang semua setia menanti....................